-
1 rozporzą|dzić
pf — rozporzą|dzać1 impf książk. Ⅰ vi 1. (zadecydować) [sąd, sędzia] to rule; [kierownik, właściciel] to order- dyrektor rozporządził, żeby nikogo nie wpuszczać the manager ordered that nobody should enter- ustawa rozporządza, że… the law says that…2. (przekazać w testamencie) rozporządzić swoim majątkiem to dispose of one’s fortune Ⅱ rozporządzić się — rozporządzać się (używać) rozporządzić się czymś bez pozwolenia to use sth without permissionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozporzą|dzić
См. также в других словарях:
przekazać — dk IX, przekazaćkażę, przekazaćkażesz, przekazaćkaż, przekazaćał, przekazaćany przekazywać ndk VIIIa, przekazaćzuję, przekazaćzujesz, przekazaćzuj, przekazaćywał, przekazaćywany 1. «oddając powierzyć komuś coś» Przekazać majątek, pieniądze.… … Słownik języka polskiego
zapisać — dk IX, zapisaćpiszę, zapisaćpiszesz, zapisaćpisz, zapisaćał, zapisaćany zapisywać ndk VIIIa, zapisaćsuję, zapisaćsujesz, zapisaćsuj, zapisaćywał, zapisaćywany 1. «zapełnić pismem» Zapisać cały zeszyt. 2. «utrwalić coś pisząc; zanotować» Zapisać… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego